Czy dla ciebie to również "Znajomy świat" Hwang Sok-Yong

Do tej pory w Polsce ukazały się trzy powieści autora, wszystkie trzy tłumaczone bezpośrednio z języka koreańskiego. „Znajomy świat”, w Korei Południowej wydany w roku 2011, u nas na rynku swoją premierę miał w 2018 roku i była to pierwsza książka autora wydana w Polsce. Powieść przenosi czytelnika do lat osiemdziesiątych XX wieku pokazując początek zmian ekonomicznych oraz przedstawiając warstwę społeczną wypchniętą poza nawias.

Wytrzeszcz od wczesnego dzieciństwa miał trudne życie. Żyjąc w wielkiej biedzie, bez ojca, który trafił do obozu reedukacji, w pewnym momencie zrezygnował ze szkoły, żeby pomagać matce w pracy. Jednak nawet w najbardziej ubogiej dzielnicy w pewnym momencie nie byli w stanie sobie poradzić. Propozycja pracy na Wyspie Kwiatów przyszła w odpowiednim momencie i w ten sposób dwuosobowa rodzina trafiła do zupełnie innego świata. Wielkie podmiejskie wysypisko śmierci, na które codziennie zwożone są tony odpadów, a na którym żyją i pracują tysiące ludzi wykluczonych ze społeczeństwa. Wytrzesz od samego początku pracuje i poznaje warunki, w których będzie musiał od teraz żyć. Nastoletni chłopak początkowo nie potrafi zrozumieć tego świata i chce wrócić do uliczek, które dobrze zna, jednak jest już dorosły i wie, że życie zmusza do trudnych wyborów. Przez życie Wytrzeszcza i kilkoro innych bohaterów autor pokazuje świat, w którym przyszło żyć ludziom w czasach rewolucyjnych zmian w społeczeństwie koreańskim.

Historia osadzona jest na początku lat ’80, kiedy ubogi ówcześnie kraj zaczął się rozwijać, aby dotrzeć do momentu, w którym znamy go obecnie. Tamten okres to również trudny politycznie czas, kiedy trwała dyktatura wojskowa, kiedy było wiele krwawych protestów, co wyrażone jest w książce poprzez wspomnianego ojca Wytrzeszcza, który został zabrany do „obozu reedukacji”. 

Odkąd nowy generał doszedł do władzy i zapowiedział oczyszczenie społeczeństwa, chodziły pogłoski, że wszelkie menelstwo, gangsterzy, osoby z wyrokami czy nawet tatuażem, wszyscy ci, którzy w najmniejszym nawet stopniu przyczynili się do zakłócenia spokoju publicznego, niezależnie od wieku zostaną wyłapani i umieszczeni w ośrodku resocjalizacyjnym, aby zrobić z nich nowych ludzi. Wiele osób zniknęło.

Książka napisana jest prostym językiem, a historia przedstawia codzienne życie na wysypisku, kiedy Wytrzeszcz i jego matka tam docierają. Wszechobecny smród, muchy, które chmarami wraz z jedzeniem dostają się do ust, przerażające warunki sanitarne, to tylko początek przerażającego świata. To również świat, w którym zachwiane są normy społeczne, a niebezpieczne wypadki mogą zdarzyć się w każdej chwili. 

Śmieci były brudne i odrażające, ale jednocześnie czarne i białe, czerwone i niebieskie, i żółte, a także prostokątne i błyszczące, gładkie i chropowate, kanciaste i okrągłe, podłużne, wiotkie i sztywne, niedające się ruszyć, wystające, staczające się po boku, cuchnące dymem, zdechłą rybą, dławiące w gardle i drażniące nos, wywołujące wymioty, ale ponad wszystko były nieznajome.

W codziennym życiu Wytrzeszczowi towarzyszy Łysek, młodszy chłopak, który przez swoją niewinność przełamuje dorosłe spojrzenie na codzienne wydarzenia. Na Wyspie Kwiatów pojawiają się też niebieskie światła, dzięki którym autor pokazuje bohaterom inny świat, nieskażony konsumpcjonizmem, w którym ludzie żyli z naturą w zgodzie, a który zniknął wraz z rozwojem społecznym. Mieszkańcy Wyspy Kwiatów, zapomniani przez władze i innych ludzi, zostali zmuszeni do zmiany swojego życia, które wiedli przez dziesięciolecia. Postęp ekonomiczny sprawił, że spokojne życie podmiejskie przestało mieć miejsce. 

„-Gdzie my jesteśmy? – zapytał.
- Nie poznajesz? Na Wyspie Kwiatów.
- To to samo miejsce, którym mieszkamy?
Wytrzeszcz rozglądał się na wszystkie strony.
- Tak kiedyś wyglądała.
- Serio? Tak wyglądała Wyspa Kwiatów?
- No przecież mówię! Tu mieszkaliśmy – zachichotało dziecko.
Chłopcy się zatrzymali na chwilę i przyglądali się rzece, po której płynęła mała łódka. Na środku było widać wysepkę z gęstym lasem i niziutką górką. Na łące przy brzegu krowa z cielątkiem u boku skubała trawę. Rosło tam pełno kwiatów, a kaczki przylatywały, odlatywały albo pluskały się w wodzie. Wytrzeszcz z niedowierzaniem wodził wzrokiem po okolicy.
- Nigdy nie widzieliśmy tej wysepki.
- Wysadzili ją w powietrze. Nasza rodzina kiedyś tam mieszkała, ale zostaliśmy zmuszeni, żeby ją opuścić już dawno temu – wyjaśniło dziecko.”

„Znajomy świat” pokazuje, jak zmiany społeczne wykluczały pewne grupy, jak zmuszały ludzi do trudnych wyborów, z powodu których byli oni odrzucani przez resztę społeczeństwa, a miejsca w którym przyszło im żyć, były przerażające. To jedna z pozycji, która pozwala odkryć jak zmiany i dążenie do rozwoju ekonomicznego państwa niosło ze sobą ogrom ofiar. Pojedynczych jednostek, a także całych grup społecznych, które zostały pominięte i zapomniane, z którymi się nie liczono. Jednocześnie autor pokazuje, że współczesny świat przepełniony jest konsumpcjonizmem, który wytarza produkty, które za chwilę trafiają a śmietnik. Ta niewielkich rozmiarów powieść pozwala ponownie spojrzeć na świat, który nas otacza.

• Autor: Hwang Sok-Yong
• Tytuł: Znajomy świat
• Tytuł oryginalny: Natikeun Sesang (낯익은 세상)
• Tłumaczenie: Beata-Kang Bogusz
• Wydawnictwo: Sonia Draga
• Liczba stron: 212
• Premiera: 21 listopad 2018

Rozwiń

Poznaj "Uroki promiennych dni" Edyta Świętek

Po ostatni raz miałam okazję wrócić do Krynicy i do bohaterów których poznałam w poprzednich częściach. Byłam bardzo ciekawa jak tym razem autorka poprowadzi losy poszczególnych osób. Krynica zmieniła się przez te trzy tomy, z dość małej miejscowości stając się polskim kurortem. Polska po wojnie odzyskała niepodległość, ale nadal boryka się z wieloma problemami, jak trwająca Hiszpanka, nadciągające wojska bolszewickie czy odbudowania państwa po tak wielu latach zaborów. Czwarty tom kończy Sagę Krynicką, zamykając losy poszczególnych bohaterów. 

Wojna się kończy, co nie oznacza końca problemów ani dla Polski, która w końcu wróciła na mapy świata, ani dla bohaterów, którym przyszło borykać się z wieloma przeciwnościami losu. Teodozja wraca do pracy w szpitalu lwowskim, próbując pogodzić się ze stratą ukochanego. To właśnie we Lwowie odnajduje tę część rodziny, która odcięła się od Anastazji i Matyldy kilkanaście lat wcześniej. Pozwala  to Matyldzie na odkrycie prawdy i poprawę życia. Z drugiej strony na drodze Teodozji pojawia się zupełnie niespodziewany mężczyzna. Stanisław i Konstancja zaczynają wspólne życie, które jednak nie okazuje się aż tak wspaniałe, jak młodzi się spodziewali. Pojawiają się problemy z którymi nie są w stanie sobie poradzić, a tym bardziej prosić o pomoc bliskich. Jednocześnie dorastają młodsze dzieci Matyldy, przyprawiają matkę o ból głowy. Emancypacja o którą walczyła, sprawia, że jej córka chce zupełnie innego życia. Na ulicach Krynicy przesiaduje Nikifor, który mimo upływu lat nadal stara się pokazać ludziom swój talent. I w pewnym momencie ktoś go zauważa, jego prace zostają docenione. Krynica staje się bardzo modnym miejscem turystycznym dwudziestolecia międzywojennego, to tu pojawiają się znane postacie ówczesnego świata.

Lektura tej książki przyniosła mi dużo radości. Powrót do Krynicy, poznanie dalszych losów bohaterów, wywołało dużo emocji. Tak jak w poprzednich częściach ich losy nie były różowe, pojawiały się wzloty i upadki, życie toczyło się raz raz lepiej, raz gorzej. W tym tomie wyraźnie widać duże zmiany społeczne, nie tylko w sposobie ubierania się, na który tak bardzo narzeka Matylda, ale również w postrzeganiu świata przez młodych. Wystarczy spojrzeć na Konstancję i jej bardzo wielkie problemy z powodu konserwatywnego wychowania, a jednocześnie na Matyldę która wchodzi w świat zupełnie inaczej. Matylda wykorzystuje zdobyte przez ruchy emancypacyjne prawa kobiet, marzy o pracy i świecie, a nie tylko o zdobyciu męża i błyszczeniu na salonach. Porównując wydarzenia obecnego tomu z tym, jak wyglądało życie w tomie pierwszym, gdzie młoda Aurelia próbowała znaleźć swoje miejsce, bardzo wyraźnie widać zmianę na świecie. Te kilkanaście, kilkadziesiąt lat zmieniły świat, zmieniły postrzeganie ludzi. Na pewno bardzo dużą rolę miała wojna, która zmusiła do pewnych zmian społecznych. Autorce doskonale udało się uchwycić te zmiany, a szczególnie mentalność ludzi.

Wojna nie zakończyła problemów zarówno Polski, jaki Krynicy, małego świata bohaterów. Hiszpanka nie dawała za wygraną, choć akurat w górskiej miejscowości była mniej odczuwalna. Jednak ze wschodu nadciągali bolszewicy i bohaterowie zostali wciągnięci w wojnę. Jednocześnie Krynica stała się niezwykle modnym miejscem dwudziestolecia międzywojennego, do którego którego ściągały osoby naprawdę znane. Na kartach powieści pojawia się Jan Kiepura, który nawet upatrzył sobie miejsce na własny hotel. Krynica mierzy się również z innymi problemami, bardziej niespodziewanymi i trudnymi do pokonania. To wszystko sprawia że od tej historii po raz kolejny nie można się oderwać. Autorka wspaniale czaruje słowem, łączy ze sobą postacie fikcyjne z prawdziwymi, problemy codzienne z tymi z tymi dużymi. Ten tom kończy całą sagę, pozwalając spokojnie opuścić bohaterów.

"Uroki promiennych dni" to tom wspaniale wieńczący sagę. Autorka powoli zamyka wątki z poprzednich części, pozwala bohaterom iść dalej przez życie, choć nie szczędzi im również problemów. W tej części wyraźnie widać ogromne zmiany, które zaszły w społeczeństwie. Emancypacja kobiet, prawa wyborcze, wolność Polski, ale również Wielka Wojna, która mocno wpłynęła na poglądy i sposób życia. Po raz kolejny z wielką przyjemnością zagłębiłam się w tej historii, poznając losy bohaterów, ale również odkrywając dalszą przemianę Krynicy i wydarzenia, które miały tam miejsce. To lektura dla osób, które lubią powieści historyczne i sagi rodzinne. Z pewnością wszyscy miłośnicy pióra autorki się nie zawiodą. 

• Autor: Świętek Edyta
• Tytuł: Uroki namiętnych dni
• Seria: Saga krynicka #04
• Wydawnictwo: Mando
• Liczba stron: 400
• Premiera: 24 styczeń 2024

Rozwiń