Dane techniczne:

• Autor: Mariusz Wollny
• Tytuł:Kacper Ryx
• Wydawnictwo:Otwarte
• Liczba stron:578
• Premiera: 2007
• Gatunek: historyczna, przygodowa, łotrzykowska
  
  
  
  
  Kraków, rok 1550. Na progu kościoła Świętego Ducha zakonnicy odnajdują płaczące niemowlę. Przygarniają je, gdyż misją duchaków jest niesienie pomocy najuboższym, pokrzywdzonym oraz społecznym wyrzutkom - sierotom, żebrakom, czy kobietom lekkich obyczajów, którym nikt nie chciał w tamtych czasach pomagać. Nie wiedzą, że dziecko za kilkanaście lat ocali królewski dwór, jak i samego króla.
  
  Jest rok 1569. W karczmie "U Balcerowej" mieszczki wdowy mieszka młodzieniec o wielkiej inteligencji, uczący się na lekarza. Swój czas dzieli między wykłady na akademii, pomoc przybranej matce i przyjaciół. Któregoś dnia karczmę odwiedzają najsławniejsze pióra tych czasów - i tak zaczyna się największa przygoda życia Kacpra...
  
  
  
  
  Książkę tę dostałam z wymiany z barwinką. Nie wiedziałam, czego oczekiwać, ani jak podejść do tej książki. Opis z tyłu nie dawał wyobrażenia o fabule, więc pomysł mógł być równie dobrze zepsuty, co świetnie poprowadzony. Nie wiedząc, co myśleć, rozpoczęłam lekturę...
  
  
  Przenosimy się do Krakowa połowy XVI wieku, na gwarny rynek, oblegane karczmy i kramy zapełnione dobrami. Będziemy przemierzać zamek królewski, jechać konno przez pokryty czapą śniegu las, czołgać się tunelami pod traktem Krakowa i towarzyszyć Kacprowi wszędzie tam, gdzie zaniosą go jego zadania. Będziemy świadkami unii Polski z Litwą, biesiad, zabójstw i intryg, jakich pełno jest zawsze w pobliżu głowy państwa. Staniemy oko w oko z płatnym, seryjnym zabójcą...
  
  
  Książka jest dość opasła, liczy sobie niemal 600 stron, a mimo to czyta się ją szybko. Akcja wciąga, a bohaterowie są bardzo dobrze zarysowani. Brakowało mi takiej pozycji - powieści łotrzykowskiej, lecz osadzonej w naszych realiach historycznych, przystosowanej do naszej rzeczywistości i opowiadających o wydarzeniach tak wiarygodnie, że można ulec wrażeniu - to faktycznie mogło mieć miejsce, a podręczniki o tym nie mówią, obdarte z takich smaczków. Mamy tu głównego bohatera - młodzieńca inteligentnego, dociekliwego i niesamowicie oddanego sprawie i swoim bliskim, a przy tym bystrego i bardzo odważnego. Idealizacja postaci jest niemal pełna, Kacprowi w zasadzie brak wad, a mimo to nie uderza to i nie jest przerysowane, co sprawia, że uwierzyłam autorowi. 
  
  
  Nie można powiedzieć, aby była to powieść jednego bohatera, ale i należy pamiętać, że wrzuca nas ona w wir codziennego, zwykłego życia w dawnym Krakowie - mamy i dworzan, i żaków, a także setki anonimowych, w większości niezamożnych mieszkańców Krakowa, którzy po prostu chcą żyć w spokoju. 
  
  
  Muszę przyznać - pokochałam tę książkę. Po raz pierwszy od sama nie wiem, jak dawna poczułam przy niej prawdziwą przyjemność z lektury i zawsze, ilekroć coś mnie odrywało, tylko czekałam na moment, aż znów będę mogła do niej wrócić i wędrować po Krakowie. Język książki jest plastyczny, a opisy nie ciągną się na kilka stron, co zawsze szczególnie mnie irytuje (z tego powodu nigdy nie zmęczyłam do końca "Nad Niemnem"...). Mamy dwa rodzaje narracji - trzecioosobową, oraz pierwszoosobową, z punktu widzenia Kacpra. Zabieg uważam za ciekawy i choć sprawia, że musimy się przestawiać, to jednak rzadko dziś się pisze w trybie pierwszej osoby (jest to moim zdaniem dość trudne) i dlatego sądzę, że należy docenić autora. Całość to bardzo barwna i zgrabna powieść, którą polecę każdemu, kto nawet jeśli nie interesuje się historią, to lubi przygodę i... Kraków.