Dane techniczne:

• Autor: Stephen King
• Tytuł: Misery
• Tytuł oryginalny: Misery
• Wydawnictwo: Prószyński i s-ka
• Liczba stron: 336
• Premiera:  1987
• Gatunek: Powieść grozy, thriller
  
  
  Opowiem wam historię. Do diabła, świetną historię. 

Paul Sheldon jest pisarzem. Autorem poczytnej i uwielbianej, jak sam wiedział, cukierkowej i melodramatycznej serii romasideł o Misery Chastain. Ma mnóstwo, jak same siebie nazywają, najzagorzalszych wielbicielek. Do tego prowadzi trochę niepoprawne życie - dzieli czas między pisanie, a raczej próby pisania, a chlanie po barach, panienki i fajki. Któregoś dnia chlapnął za dużo i wsiadł za kółko. Ta historia jest morałem. 

Dzieci, nie chlejcie jak chcecie prowadzić.

Lubicie pielęgniarki? Ja lubię, choć ta sympatia podszyta jest współczuciem - w naszym kraju nie mają one łatwego życia. Ta opowieść sprawiła, że wiele miesięcy będą wzbudzały one we mnie mniej czy bardziej uświadomiony lęk. 

Co byście zrobili, gdyby w waszym domu zagościł ukochany pisarz? Zapewne przychylilibyście mu nieba, i dbali, aby nawet ptasiego mleka mu nie zabrakło.

Annie Wilkes. Najzagorzalsza fanka Paula Sheldona, o tak.

Ona również zatroszczyła się o na wpół zmiażdżonego Paula. Tyle tylko, że od tej troski nie sposób się było uwolnić...

Dzieci, nie prowadźcie po pijaku.

Książka Kinga przenosi nas do Stanów. Pisarz pisze o pisarzu, który odniósł sukces. I miał straszliwego niefarta trafić na swoją fankę. Niefarta?, ktoś spyta. Owszem, ponieważ trzeba naprawdę olbrzymiej ironii życia, aby zawdzięczać życie starej kobiecie ogarniętej psychozą, która uczyniła z niej seryjną zabójczynię. 

Niektóre książki czyta się jednym tchem. Tę czyta się bez tchu.

Powieść jest straszna, naturalistyczna, duszna i mroczna. Na początku przewracając kolejne kartki miałam wrażenie mozolnego marszu przez ruchome piaski - wiedziałam, że jeśli się zatrzymam, to koniec, nie ruszę dalej. Więc zaciskałam zęby i parłam naprzód. Mniej więcej w połowie książki poczułam pewniejszy grunt pod stopami, by pod koniec szybkim i miarowym krokiem wyjść z otoczki psychozy towarzyszącej obłąkanej pielęgniarce. 

Fanów Kinga nie trzeba nawet zachęcać - oni na pewno już "Misery" przeczytali. Innym ani nie polecę, ani nie odradzę tej książki. Jest trudna, wywołuje dreszcz, obrzydza, ale i przykuwa do stron jak najlepsze kajdanki. Czytałam ją targana na przemian strachem i mdłościami, ale nie umiałam jej zamknąć. Na początku sądziłam, ze ocenię ją nisko, że z niezrozumiałych względów gniot doczekał się takiej popularności. Pod koniec wiedziałam, że gniot nie jest gniotem, a sława jest zasłużona.

Tylko dla osób o bardzo mocnych nerwach. 

"Misery" Stephena Kinga jest drugą, po "Rio Anaconda" Wojciecha Cejrowskiego książką w ramach mojego wakacyjnego wyzwania czytelniczego.